Noor stond weer blij voor de deur. Ze had er zin in! Noor heeft al een mooie reis afgelegd. Vorige keer had ze ervaren dat ze nog stappen te maken heeft in ‘de kunst van het genieten’. Om daar weer een stap in te maken had ze nu twee vraagstukken; welke zingeving ga ik nu aan mijn leven geven nu ik ga stoppen met mijn onderneming en hoe was ik als kind.

Intuïtief voelde ik dat Noor terug te gaan had naar haar kindertijd. Ze deed een werkvorm waarbij ze naar alle fasen van de ontwikkelingspsychologie ging; voelen wat er in die tijd speelde. 

9 fases in de ontwikkelingspsychologie

Er zijn 9 fases in de ontwikkelingspsychologie (in één van de volgende blogs zal ik hier meer over vertellen):
Fase 1 is de hechtingsfase (0-6 mnd.)
Fase 2 is de separatie/individuatiefase (6-18 mnd.)
Fase 3 is de autonomiefase (18 mnd. – 3 jr.)
Fase 4 is de fase van beheersen (3-6 jr.)
Fase 5 is de fase van structureren (6-12 jr.)
Fase 6 is de fase van identiteitsontwikkeling (12-18 jr.)
Fase 7 is de fase waarin je relaties aangaat (18-25 jr.)
Fase 8 is de fase waarin je betekenis geeft aan je leven (25-60 jr.)
Fase 9 is de terugblik fase (60 jr. en ouder) 

En het fijne is, dat als deze oefening goed begeleid wordt, dat je je veel meer kunt herinneren uit je vroege jeugd dan je vooraf had verwacht. 

Ze ging ze elke fase langs en vertelde wat ze erbij voelde. Vanuit de terugblik fase zei ze tegen zichzelf; ‘Hou het simpel & leuk en til er niet zo zwaar aan.’

Zwaarte van het leven

Intuïtief vroeg ik Noor; ‘Ik heb een aantal keer terug gehoord dat je het leven als zwaar ervaart. Is dit van jou of van iemand anders?’ Ze schoot vol en de verbazing was op haar gezicht af te lezen ‘Hoe weet jij dit nu weer? (stilte) Maar je hebt gelijk, het is van mijn moeder’.

Door middel van een opstelling heeft ze de zwaarte van het leven, dat van haar moeder is, weer liefdevol teruggegeven aan haar moeder. Toen ze het terug gaf werd het ineens licht in de ruimte. Ik keek haar aan, haar gezicht was vol tranen en een hele grote lach.

Ik ben trots op Noor, omdat zij het aan gaat om elke keer een laagje van de ui af te pellen, zodat zij stapje voor stapje nog authentieker, autonomer en kwetsbaarder kan zijn zonder dat ze haar kracht verliest. Elke keer shined Noor meer en meer en GENIET ze meer van het leven:-) 

De beste intentie

Wat ik je met dit verhaal wil vertellen, is dat onze ouders ons altijd met de beste intentie opvoeden. Net zoals jij, met de beste intentie, jouw kinderen opvoed (als je kinderen hebt). Onbewust neem je als kind dingen over van je ouders; positieve en minder positieve dingen. Kun je dit als ouder voorkomen? Nee, zeker niet! Dit gebeurd vaak onbewust. En ieder kind, ieder mens, is anders. We hebben allemaal ons eigen karakter. De één heeft er soms meer hinder van en de ander zal in zijn leven niet ervaren dat hij of zij iets heeft overgenomen van zijn ouders.

En jij, heb jij iets overgenomen van één van je ouders? Draag jij iets met je mee dat je hebt terug te geven aan één van je ouders? Of misschien heb je wel iets terug te geven aan heel iemand anders. Wat kun je doen om dit terug te geven aan de ander?

Laat het eens rustig bezinken, dan komen de oplossingen vanzelf wel. En zo niet, vraag iemand uit je omgeving om hulp of misschien is er een professional die je kan helpen hierbij.