Excuses

Mijn kinderen hebben mij nodig. Ik moet dit werk eerst afmaken. Ik kan mijn vriendin niet zomaar in de steek laten. Het huishouden moet nu eenmaal ook gebeuren. En ga zo maar door. Herken jij deze excuses? Allemaal heel logische redenen waarom je (nog) niet aan jezelf toekomt. Toch? En jij kan wel wachten, maar je kinderen, je baas, je vriendin en je huis niet. Denk je…

Want heb je het ze wel eens gevraagd? Hoe zou jij reageren als jouw vriendin zou vragen of het een andere keer kan, omdat ze even wat tijd voor zichzelf nodig heeft? En heb je wel eens met je kinderen en echtgenoot gepraat over wat ze van jou verwachten?

Niet meer functioneren

Een kennis van mij deed echt heel erg veel. Ze werkte 32 uur per week, had opgroeiende kinderen, volgde een 4-jarige opleiding en deed alles in de huishouding. Haar man zat door de week in het buitenland voor zijn werk en was alleen in het weekend thuis. Ik vond het zo bijzonder om te zien hoe sterk ze overkwam en hoe ze alles organiseerde. Heel knap van haar. Tot een jaar of 7 later ze helemaal was afgebrand. Haar lichaam protesteerde zo hard, dat ze bijna niet meer kon functioneren. Inmiddels werkte haar man in Nederland en had ze haar studie afgerond, maar ervan genieten, kon ze niet meer. En nog steeds had ze het gevoel dat ze alles zelf moest doen.

Oude patronen

Het duurde nog even voordat deze kennis door had wat er aan de hand was. Ze had zichzelf compleet weggecijferd en aangezien ze van geen ophouden wist, gaf haar lichaam het op. Uiteindelijk had ze geen andere keuze dan kijken en voelen waar ze mee bezig was en wat ze eigenlijk wilde. En wat bleek? Ze voelde zich zo lang verantwoordelijk voor haar gezin, omdat haar man er niet was en de kinderen zo klein, dat dat altijd zo is gebleven. Ook toen haar man er wel was en de kinderen groot genoeg om dingen zelfstandig te doen. Over vastzitten in oude patronen gesproken. En ze deed nog wel een opleiding tot Levenstherapeut. Dan zou je denken dat ze die patronen al lang had gezien. Zo zie je maar: zelfs als je de kennis hebt, gebeurt er zoveel onbewust.

APK

Daarom is het goed om eens in de zoveel tijd een check te doen bij jezelf. Eigenlijk net zoals je een apk keuring doet voor je auto. Sta eens stil bij wat je aan het doen bent, praat erover met anderen. Ben je nog gelukkig in wat je doet? Hoe is het met je energie? Hoe is het met je spanning? Ervaar je veel stress, heb je het gevoel dat je veel moet? Als je in de spiegel kijkt, zie je dan iemand van wie je houdt? Als daar het antwoord ‘nee’ op is, dan wordt het tijd om jezelf op de eerste plaats te zetten.

Wat er namelijk vaak gebeurt, is dat we zo graag gewaardeerd en geliefd willen worden door anderen, dat we daar alles voor doen en daarbij onszelf verliezen. En de waardering en liefde van anderen is vaak ook niet voldoende. Je voelt je pas voldaan, als je echt van jezelf houdt. En dat kan alleen door aandacht aan jezelf te besteden.

Ben je dan niet egoïstisch?

Het klinkt misschien egoïstisch om jezelf op de eerste plaats te zetten, maar de vraag is of dit zo is. Het voorbeeld van de zuurstofmaskers in het vliegtuig, komt dan altijd in me op. Je moet eerst het zuurstofmasker bij jezelf opzetten en dan pas bij je kinderen. Dat klinkt heel tegennatuurlijk, maar als je zelf buiten westen raakt door zuurstofgebrek, kun je helemaal niemand meer helpen en gebeurt juist datgene wat je niet wilde: je kinderen krijgen geen zuurstof meer, omdat jij niet kunt helpen. En zo is het in het dagelijks leven ook. Als jij niet voor jezelf zorgt, dan hebben je kinderen straks helemaal niets meer aan je, of je werkgever, of je vriendin, of je echtgenoot en ga zo maar door. Kortom: jezelf liefhebben en voor jezelf zorgen doe je ook uit liefde voor de ander.

Hoe zet je jezelf dan op de eerste plaats?

• Je hoeft natuurlijk niet in één keer tegen iedereen ‘nee’ te zeggen en alles uit je handen te laten vallen. Je kunt in kleine stapjes beginnen, bijvoorbeeld als iemand je vraagt iets te doen eerst eens even adem te halen, in plaats van meteen ‘ja’ te zeggen. Of misschien zelfs vragen of je er even over na mag denken en erop terug mag komen. Vervolgens kun je bedenken hoe belangrijk het is dat jij het doet, misschien kan iemand anders het ook wel. Of kunnen ze het zelf wel. Het is er waarschijnlijk ingesleten dat jij het wel doet, maar dat wil niet zeggen dat ze het zelf niet kunnen.
• Behandel jezelf eens zoals je je beste vriendin zou behandelen. Wat zou je tegen haar zeggen in een zelfde situatie? Zeg dat dan ook eens tegen jezelf.
• Maak een lijstje van alles wat je moet doen en ga vervolgens het lijstje af en kijk wat je echt wilt doen. Streep de rest weg.
• Schrijf aan het einde van de dag op wat je vindt dat je goed gedaan hebt, waar je trots op bent. Als je je successen viert, raak je steeds meer overtuigd van je eigen kwaliteiten.
• Ga meer bewegen. Hier wordt niet alleen je lichaam sterker van, maar ook je geest. Het verlaagt stress en door te bewegen, maak je het stofje dopamine aan wat zorgt voor daadkracht. Je krijgt meer energie en voelt je zekerder.
• Verzorg jezelf goed. Ookal heb je ’s morgens het gevoel dat je de dag niet doorkomt. Besteed aandacht aan je uiterlijk en je zult zien dat je je dan ook beter gaat voelen.

Wat is er van die kennis geworden?

Toen ze eindelijk door had waarom haar lichaam uitviel, heeft ze haar baan opgezegd en is ze voor zichzelf begonnen. Zo kon ze zelf haar tijd indelen. En binnen het gezin is de hele rolverdeling op de schop gegaan. Het mooie was dat doordat ze zich kwetsbaar opstelde en aangaf dat ze het niet alleen kon, de rest van het gezin graag een steentje bijdroeg.

Wat ga jij doen?

Ik ben benieuwd wat dit blog bij jou teweeg brengt. Wat jouw inzichten zijn en wat je volgende stap is. Laat je het me weten?