Zoals je waarschijnlijk weet, heb ik een lichamelijke beperking. In mijn geval betekent dat dat ik niet goed kan lopen. Ik zit daarom in een rolstoel en kan alleen kleine stukjes lopen met krukken. En daarmee heb ik dus een beperking. Maar wist je dat jij waarschijnlijk ook een beperking hebt? En je partner, je buurman, je collega, je ouders en de koning ook? Die zie je niet, dus dan is het lastiger om er rekening mee te houden. Ook is het makkelijker om zo’n beperking te verbergen als je hem zelf hebt. Maar het komt allemaal op hetzelfde neer: je wordt beperkt in je doen en laten.

Andere beperking

Ik heb het over beperkende overtuigingen. Iedereen heeft ze. Het zijn overtuigingen die je gelooft en die je tegenhouden dat te doen wat je eigenlijk graag zou willen. Net zoals mijn lichamelijk beperking, welke natuurlijk echt is en er ook echt voor zorgt dat ik bepaalde dingen niet kan, zorgen beperkende overtuigingen er ook voor dat jij oprecht gelooft dat je dingen niet kunt. Maar dit zit alleen in jouw hoofd. En toch reageer je daar zelfs fysiek op.

Voorbeeld

Een voorbeeld: Het lijkt je fantastisch om voor een groep te staan spreken, maar doordat je zo bang bent om fouten te maken, ga waarschijnlijk stotteren of hakkelen, wat voor jou voelt als een fout. En daar is je beperkende overtuiging geboren: als ik voor een groep sta, ga ik fouten maken. Dan kunnen mensen zeggen: nee joh, dat moet je gewoon vaker doen, dan gaat dat vanzelf over. Heb je het geprobeerd? En ging het over? De kans is groot dat dat niet het geval was. Waarom niet? Omdat je gelooft dat je fouten maakt als je voor een groep mensen staat. Betekent dat dat je datgene wat je zo graag zou doen dan dus niet meer kan doen? Nee, je kunt dat wel degelijk doen, het heeft alleen geen zin om net te doen of die beperking er niet is. Want die is er wel en hij beperkt je.

Keuzes

En dan heb je twee keuzes. Je kunt ervoor kiezen om nooit meer voor een groep te spreken, dat is natuurlijk een optie. Of je daar blij van wordt, is een tweede. Je kunt je beperking verbergen en net doen of je wel voor groepen kunt spreken. Heel veel oefenen en een soort performance neerzetten. Iemand worden op het podium die je niet bent. Dat kan goed werken. Ook daar is het de vraag of je daar blij van wordt. Ik kan me voorstellen dat dat je veel energie kan kosten. Je kunt er ook voor kiezen om de controle te nemen over je beperking ipv andersom.

Oplossing

Wat kun je dan doen? Net zoals ik met mijn beperking, kan je gaan kijken wat je wel zou kunnen. Kun je spreken voor familie? Voor een kleine groep mensen? Of in mijn geval: kun je staan? En vervolgens: kun je een paar stapjes zetten? Begin klein en breidt je doel steeds iets verder uit. Op die manier buig je je overtuiging om. Je creëert zelfvertrouwen en ontspanning in het voor de groep staan. Daardoor zal je lichaam ontspannen, in je hoofd speelt dan niet meer iedere keer dezelfde zin: ‘je kunt dit niet’ af en dan verandert je gedrag. Je kunt voor steeds grotere en onbekendere groepen spreken. Over steeds meer onderwerpen, zelfs als ze wat verder van je af liggen. Waar het om gaat is dat je stapje voor stapje gaat en doorzet.

Stel een doel

Zo ben ik uiteindelijk wereldkampioen rolstoelbadminton geworden. Stapje voor stapje en met heel veel doorzettingsvermogen. Waar zou jij ‘wereldkampioen’ in willen zijn? En welke gedachten komen er dan meteen in je op die je daarvan willen weerhouden? Schrijf ze op, zodat ze uit je hoofd zijn en je er iets mee kunt. Kijk per gedachte hoe je deze kunt trainen door steeds een stapje verder te gaan.

Jij kunt alles bereiken wat je wilt bereiken, dat weet ik zeker! Vind je het lastig om te bepalen waar je moet beginnen? Neem dan gerust contact met me op voor een vrijblijvend gesprek. Ik denk graag met je mee. Want als ik mensen iets gun, dan is het wel vertrouwen op hun eigen kracht!